Toscanzahoeve bestaat al sinds 2003 en heeft al heel veel gezien en meegemaakt qua trainingstechnieken, wetenschappelijke inzichten en ideeën hoe je juist met je hond dient om te gaan.

Vele zaken baseren zich op zaken uit de psychologie, dat Inge Pauwels, naast communicatie ook bijstudeerde.

Operante en klassieke conditionering is zo een nuttig inzicht in omgaan en training met je hond. Het zijn leerprincipes. Bij klassieke conditionering gaat het om de betekenis die een situatie krijgt wanneer hij gekoppeld raakt aan een andere situatie: de ene prikkel wordt vervangen door een andere prikkel. Bij operante conditionering gaat het om de functie die gedrag kan krijgen als uitlokker voor een bepaalde situatie: de juiste reactie wordt geselecteerd als gevolg van een bepaalde prikkel. 

Binnen de operante conditionering heb je 4 mogelijke kwadranten (zie schema):

In vroegere tijden werd er vooral getraind met het leerprincipe van positieve straf. en dit vaak met fysiek geweld. Je moest de baas zijn en je hond domineren. Hij of zij moest luisteren en indien niet moest je hem fysiek dwingen. Dit is net als een kind dat zijn bord niet leeg eet en er met zijn gezicht ingeduwd wordt. Uiteraard is fysiek straffen niet meer van deze tijd, niet bij kind/mens en niet bij dier.

Hedendaags wordt er vooral getraind met positieve beloning. Alles wordt beloond d.m.v. vaak snoep. Als de hond, net als een kind, een grens opzoekt is het echter heel moeilijk deze aan te geven want je kan niet belonen. Enkel 100% positief trainen is dan ook volgens ons niet realistisch, hoewel dit de eerste en belangrijkste keuze van de 4 leerprocessen moet zijn.

Je ziet dit niet enkel in de hondenwereld, maar ook bij scholen enz… waar kinderen dingen moeten leren.

Het is de kunst om “te spelen” met deze leerprocessen. Je aan te passen aan het dier en de situatie. We gaan dus het gedrag van het dier belonen als hij of zijn het goed doet. Dat kan met de stem, aanraking, oogcontact of iets lekkers. Kortom met positieve aandacht. En gaan het dier in de eerste plaats negeren als hij iets doet dat we niet vinden kunnen. Bijvoorbeeld je negeert het opspringen en beloont met 4 poten op de grond.

Maar wat als dat niet voldoende is en je hond over jouw grens gaat en zelf fysiek wordt? M.a.w. begint te bijten en je pijn doet? Mag je dan geen “nee” roepen, hem weg duwen of hem zelfs met een geluid laten schrikken dat hij ophoud omdat dit een positieve straf is en dus je niet enkel traint met het kwadrant van positieve beloning?

Opnieuw we zijn tegen fysieke straffen en pijn doen en zullen dit niet doen of aanraden! De wereld is echter niet zwart wit of enkel roos. Opvoeden en trainen is een individueel gegeven en heeft een individuele aanpak nodig. Geen louter wetenschappelijke theoretische benadering die enkel op de schoolbanken en in de boekjes werkt maar een daadkrachtige individuele aanpak gebaseerd op kennis en wederzijds respect. Dat is de manier waarop wij werken en ja dan kan het zijn dat we je leren om ook eens een positieve straf in te zetten bij de training en opvoeding van je hond zoals het woord “nee” of het geluid van een pet corrector, naast de nodige positieve beloningen zoals snoepen, knuffels en aandacht. Zolang het maar positief blijft voor jullie relatie.

Veel leer en train plezier gewenst!