“Hieronder vind je het verhaal van Wim Van Eyken. Een hondentrainer die door de jaren heen overtuigd is van een positieve manier van training en tegen het gebruik van marteltuigen is als vb slipkettingen.  Ik kan alleen maar zulke mensen aanmoedigen en toejuichen!” Inge Pauwels

“In 1980 startte mijn hondencarrière met een Duitse herder, gekocht op de dierenmarkt te Mol, aangeboden in een wastuil….

Toevallig maakte ik kennis met hondenschool “Moldernete”, en werd daar ook voor enkele lid. Ik speelde er mijn eerste wedstrijden. Ondertussen kocht ik een Duitse Herder met stamboom, en kwam terecht bij Kringgroep Geel, aangesloten bij de VVDH.

Hier werd ik al snel secretaris, en op vraag van de toenmalige, en nog steeds huidige voorzitter Marc Vansant, richtten we samen de “Holvensche Hondenschool”. Tot dan was er immers nog geen HS voor alle rassen in het Geelse. Inmiddels ben ik reeds 26 jaar voorzitter. Daarnaast zetelde ik in deze periode ook in het hoofdbestuur van de VVDH, en fungeerde als beoordelaar voor wedstrijden basisopleiding voor DH.

In deze periode “richtte” ik meerdere Duitse Herdershonden af tot op IPO3, dit op de klassieke africhtingswijze. We scoorden, samen met mijn kinderen, hoge resultaten zowel in africhting als kynologie.

Toen ik mijn vrouw Nicole leerde kennen, kwam ik tevens terecht in de Dobermannwereld; zij had een voorliefde voor dit ras. De vonken sloegen over, en al vlug had ik ook zelf een Dobermann. We behaalden weerom mooie resultaten.

Om 3 redenen nam mijn motivatie echter schoorvoetend af :

*Door mijn werk als opvoeder met heel onregelmatige werkuren, kon ik maar heel beperkt deelnemen aan de trainingen in clubverband

*Daarnaast begon ik meer en meer weerstand te voelen tegen de soms toch harde aanpak van menige africhters; zeker op het zogenaamde topniveau. Middelen als prikband, teletak kwamen meer en meer in de running, dit te pas en te onpas. Zelf heb ik deze middelen nooit aangewend, ik beperkte me tot de klassieke slipketting (lees wurgketting). IK begon me meer en meer vragen te stellen waar de vriendschap tussen hond en geleider blijft bij gebruik van dergelijke methoden.

Toevallig begon ik enkele jaren een gesprek (discussie) met Dawn Hill, die ook lid was van onze HS. Haar speciale manier van trainen was me al wel opgevallen tijdens de lessen; ik vond dat ze raar deed. Ik had haar ook al eens bezig gezien met haar dog dancing, en de kunstjes en truckjes die ze uitvoerde. We begonnen een gesprek over de clicker methode, en uiteindelijk kon ze me dan toch, samen met mijn vrouw, overtuigen om deze trainingswijze toch eens te proberen. Het was volledig Latijn voor mij, ik had er wel van gehoord, maar liet het tot dan voor wat het was, en bleef in mijn eigen (domme) wijsheid.

Aldus besloten we de opstart te maken voor een aparte klas dog dancing in de “Holvensche Hondenschool”. De lessen werden gegeven voor Dawn. Ik had me geëngageerd  voor enkele lessen, en als het zou lopen, zou ik wel verder zien.

Ik begon me meer en meer te amuseren; het virus kreeg ons meer en meer in zijn greep. We gingen ook kijken naar enkele wedstrijden, en uiteindelijk besloten we om ook eens mee te doen. Hierop was het hek helemaal van de dam, mijn vrouw kocht nog een minidwergpinscher (ondertussen de publiekslieveling op wedstrijden en demo’s). Ikzelf wou ook starten met een nieuwe pup, en schaftte me een sheltie aan.

Ondertussen zijn we 4 jaar verder….. we nemen aan haast alle wedstrijden deel, en geven ook vele demo’s. Mijn vrouw danst sinds dit jaar in de hoogste klasse met haar Dobermann (uniek in België), en ikzelf geraakte tot op heden in de klas intermediate. Eindelijk kunnen wijzelf, én last but not least, ook onze honden, zich terug samen amuseren, en dit op een hond vriendelijke wijze, zonder druk, zonder dwang, maar met veel liefde, inspanning, en geduld. Ons HHS dog dancing team groeide uit tot een sterke vriendenkring, waar iedereen mekaar steunt en helpt met raad en daad. Ondertussen helpen Nicole en ik Dawn bij het lesgeven.

Daarnaast proberen we ook stapsgewijs het lesgeven in de gewone gehoorzaamheidslessen in onze HHS om te vormen tot een meer hond vriendelijke wijze van omgaan, zonder kettingen of andere dwangmethoden. Meer en meer geleiders, en zelfs de vroegere africhtingsvrienden krijgen meer oog voor onze manier van trainen.

Er is nog een lange weg af te leggen, maar we gaan stapsgewijs de goede richting uit !!!!”

FOTO: Wim as Piet Pirat, always a favourite when we give a demo, especially with the children

Heb jij een speciaal verhaal te delen?
Ben jij ook overtuigd om positief te trainen? Of heb je een andere visie? Misschien heb je tips of bedenkingen?

Laat het ons hieronder weten!