Op 23 februari 2000 werd Tosca, een americaanse stafford, vermoord met een mes door de toenmalige buurman in Vorst Laakdal. 12 messteken brachten hem koelbloedig om het leven: lijf en longen doorboort – de operatie was tevergeefs. Op klaarlichte dag. De hond deed geen enkele moeite zich te verdedigen en heeft zich laten doodsteken. Tosca leerde mijzelf terug lopen na een zeer zwaar auto ongeval. Hij werd nog geen 2 jaar oud.
Als “verdediging” voor zijn gruwelijke daad zei Leon Peeters; “ik wil geen gevaarlijke hond in mijn straat.”. De man werd in fout gesteld maar niet gestraft, omwille van het feit dat dieren in de wetgeving nog geen rechten hebben en aanzien worden als een ding ipv een levend wezen. Hij beweerde ook dat hij er schrik van had en zichzelf wou verdedigen. Is dierenmoord nodig als je ergens schrik van hebt? Ik ben bang van… moet ik dan moorden om te voorkomen dat er ooit iets gebeurt? Of leer ik met mijn angst en onwetendheid omgaan. Neem ik mijn verantwoordelijkheid?
De impact van de media was destijds ook al groot: 13 gevaarlijke hondenrassen werden door onwetendheid en opgeklopte onware verhalen tot een lijst veroordeeld en met die lijst tot een noodlottige reputatie waar ze heden nog niet van af zijn! Ondanks dat de lijst maar een paar maanden heeft bestaan en daarna definitief werd afgeschaft en dat studies (vooral in Nederland en Engeland) hebben uitgewezen dat het niet het ras is maar de opvoeding en het genetisch materiaal dat gedrag van dieren beïnvloed, zitten de asielen vol met rassen die mis begrepen worden.
Amerikaanse staffords bijvoorbeeld zijn prachtige therapiehonden om te werken met kinderen. Ze zijn van nature – genetisch materiaal zeer mens en kind vriendelijk. Maar ze worden omwille van hun reputatie nog steeds uitgekozen door mensen met verkeerde bedoelingen; ze worden ingezet in hondengevechten voor grof geld (ja ook nog in België vonden hondengevechten plaats!), als wapen om mensen bedreigen of aan te vallen, om te experimenteren met drugs (honden worden dan verslaafd) enz… Doch deze rassen zijn niet altijd zo agressief als deze eigenaren zouden willen dat ze zijn, of zelfs eerder TE braaf. Bijgevolg worden deze honden in het beste geval aan derden cadeau gedaan maar vaker gedumpt langst de weg, gedropt in het asiel (waar ze dan ook niet snel geadopteerd worden omwille van hun slechte en ‘agressieve’ reputatie en bijgevolg in een negatieve cirkel terecht komen) of gewoonweg afgemaakt, omdat hij in de weg loopt of omdat ze het dier niet aankunnen.
Zo verging het ook Zino, de 1-jarige Stafford kruising van Jill en Roel uit Borgloon, vorige week! Omdat het koppel in een appartement woont, gaven ze hem ter adoptie aan een 19-jarige Hasselaar. Jill kreeg echter snel een telefoontje van de Hasseltse politie; Zino was opgehangen en dood teruggevonden. Zijn voorste pootjes waren gebogen, de achterste helemaal stijf. Zijn nek zat dan weer vol bruine roestplekken. Vermoedelijk heeft de dader het dier met een ijzeren ketting of draad opgehangen. De zaak is nog lopende.
3 jaar na de moord op Toscanzahoeve, op diezelfde 23 februari, werd Toscanzahoeve geboren. Want er is nood aan begrip van en voor dieren! En dat is nodig! Want we beweren vaak dat wij boven dieren staan qua intelligentie enz… maar dat is in zulke verhalen als van Toscan en Zino ver te zoek!!!!
Het zijn als een soort buitenlander met hun eigen taal en gewoontes. Vaak hebben wij mensen schrik-onverdraagzaamheid- …, omdat we hun niet begrijpen. We kunnen we degelijk met dieren samenleven thuis of in de maatschappij op een begripvolle en verdraagzame manier! Wij, als mensen, kunnen namelijk Honds, Kats, Paards leren. Net als Engels, Frans en Duits.
En niet alleen educatie en een goed wil is noodzakelijk maar ook een betere wetgeving!
Dieren zijn geen zaken, dingen of machines! Maar levende wezens met een eigen hart, ziel, pijngevoel enz… net als wij! Ze waren goed genoeg om ons te helpen met transport, jacht, als ongedierte verdelger of als uiting van status of bij hulp bij een handicap maar we nemen geen verantwoordelijkheid op om ze ook rechten te geven in onze maatschappij!
Laat ons dieren begrijpen en hun meerwaarde in ons leven eren: onvoorwaardelijke liefde- spiegels- bescherming- samenwerking-…
Het is niet nodig ze pijn of geweld aan te doen of nodeloos te doden! Want liefde voor dieren en natuur is liefde voor onszelf en onze medemens.
Geef hun de rechten, bescherming en respect dat ze verdienen! Veroordeel geen rassen. Doorbreek de cirkel waarin sommige honden terecht komen en neem je verantwoordelijkheid op als je een dier aankoopt. Past het bij jou qua karakter, grootte, verzorging, instincten, budget…? Neem je het in huis met de juiste bedoelingen of enkel om egoïstische redenen? Kan je het dier bieden wat het nodig heeft qua beweging enz…? Denk je na over de aankoop ipv het te beslissen in een impuls? Heb je een verantwoorde fokker en opleiding voorzien of ga je bijdragen aan broodfok en onopgevoede dieren?
Als het niet loopt zoals je verwacht ga je het dier dan dumpen, doden of ga je je verantwoordelijkheid opnemen en het herplaatsen of een gedragstherapeute laten komen? Want een dier is voor het leven niet voor even…
Of je nu een eigen dier hebt of je komt in de maatschappij dieren tegen – Wees een echte dierenvriend!
Wat is jouw mening over dit onderwerp rond dierenmishandeling en miscommunicatie? laat het ons hieronder weten.