Eva woonde al vijf jaar samen met haar twee katten: Tijger, een rustige zeven jaar oude cyperse kater, en Pluisje, een speelse en nieuwsgierige vijf jaar oude zwarte poes. De twee katten waren de beste vrienden geworden nadat Pluisje als kitten in het huishouden was gekomen. Ze sliepen samen, wasten elkaar en speelden regelmatig door het huis.

Toen Eva’s buurvrouw moest verhuizen naar een verzorgingstehuis waar huisdieren niet toegestaan waren, besloot Eva om haar derde kat, Bella, te adopteren. Bella was een drie jaar oude schildpadkleurige poes die altijd een rustig leven had gehad als enige kat. Ze was vriendelijk naar mensen toe, maar had weinig ervaring met andere katten.

De Voorbereiding

Eva wist dat het introduceren van een nieuwe kat een delicate kwestie zou zijn. Ze raadpleegde mij, Inge Pauwels, holistisch kattengedragstherapeut en we maakten een plan op:

1. Een veilige ruimte creëren: Eva maakte haar logeerkamer gereed als tijdelijke verblijfplaats voor Bella, compleet met kattenbak, voer- en waterbakjes, krabpaal, speeltjes en comfortabele slaapplekken.
2. Geuruitwisseling: Eva nam een handdoek en wreef deze zachtjes langs Tijger en Pluisje om hun geur op te vangen. Daarna legde ze deze in Bella’s ruimte. Ook nam ze een handdoek met Bella’s geur en legde deze in de woonkamer waar Tijger en Pluisje vaak waren.
3. Feliway diffusers: Eva plaatste kalmerende feromoon diffusers door het huis om een rustige sfeer te creëren.

Toen Eva Bella thuisbracht, ging ze rechtstreeks naar de logeerkamer, zonder dat Tijger en Pluisje haar konden zien. De eerste dagen hield Eva de deur gesloten, zodat Bella kon wennen aan de geuren en geluiden van haar nieuwe omgeving zonder overweldigd te raken.

Eva bracht veel tijd door met Bella in de logeerkamer, maar gaf ook evenveel aandacht aan Tijger en Pluisje in de rest van het huis. Ze merkte dat Tijger en Pluisje vaak bij de deur van de logeerkamer snuffelden, nieuwsgierig naar de nieuwe bewoner.

Na drie dagen plaatste Eva een babyhekje in de deuropening van de logeerkamer. Hierdoor konden de katten elkaar zien en ruiken, maar niet bij elkaar komen. De eerste ontmoeting was spannend:

Pluisje zat aan de ene kant van het hek, nieuwsgierig maar voorzichtig. Bella hield zich verscholen onder het bed, maar gluurde af en toe naar buiten. Tijger reageerde met een lichte grom en liep weg.

Eva beloonde positief gedrag met traktaties en speeltjes. Als er tekenen van stress waren (zoals blazen of grommen), creëerde ze afleiding of gaf de katten wat ruimte. De ontmoetingen waren kort, slechts 10-15 minuten, meerdere keren per dag.

In de tweede week begon Eva met korte, gecontroleerde ontmoetingen in dezelfde ruimte. Ze hield Bella in een reismand terwijl Tijger en Pluisje vrij in de woonkamer konden bewegen. Later liet ze Bella vrij terwijl ze Tijger en Pluisje aan de lijn hield (speciale kattentuigjes).

Er waren enkele confrontaties:

• Tijger siste naar Bella toen ze te dichtbij kwam.
• Pluisje was nieuwsgierig en probeerde met Bella te spelen, maar Bella was nog te angstig.
• Bella verstopte zich vaak onder meubels.

Eva zorgde dat elke ontmoeting eindigde met een positieve noot, meestal door de katten te belonen met hun favoriete traktaties.

In de derde week begonnen de katten te wennen aan elkaars aanwezigheid. Eva liet de ontmoetingen langer duren en gaf de katten meer vrijheid, altijd onder toezicht.

Een doorbraak kwam toen Eva ontdekte dat alle drie de katten dol waren op hetzelfde speeltje met veren. Ze speelde met hen alle drie tegelijk, waarbij ze leerde elkaars ruimte te respecteren tijdens het spel.

Pluisje en Bella begonnen voorzichtig met elkaar te spelen, terwijl Tijger nog steeds zijn afstand hield maar minder vijandig was.

Eva begon Bella’s spullen geleidelijk te verplaatsen naar de gemeenschappelijke ruimtes. Ze zorgde ervoor dat er voldoende hulpbronnen waren: meerdere kattenbakken, voer- en waterbakjes en slaapplekken verspreid door het huis.

Ze merkte op dat:

• De katten verschillende voorkeursplekken kozen in het huis.
• Er soms nog kleine confrontaties waren, vooral rond etenstijd.
• Pluisje en Bella steeds vaker naast elkaar sliepen op de bank.
• Tijger tolereerde Bella, maar hield nog afstand.

Na zes weken was er meer rust als ze elkaar zagen.
Milo en Bella zouden nooit de beste vrienden worden, maar ze respecteerden elkaars ruimte. Luna en Bella hadden een sterke band ontwikkeld, en vaak kon Eva ze samen zien spelen of elkaar wassen. Het meest verrassende was dat Milo, die aanvankelijk het meest terughoudend was, nu soms naast Bella werd gezien tijdens zonnebaden bij het raam.

Eva’s geduld en systematische aanpak hadden hun vruchten afgeworpen. Ze had geleerd dat:

1. Tijd en geduld essentieel zijn bij het introduceren van een nieuwe kat.
2. Het belangrijk is de persoonlijkheden van alle betrokken katten te respecteren.
3. Een geleidelijke aanpak met positieve associaties het effectiefst werkt.
4. Het bieden van voldoende hulpbronnen en veilige ruimtes conflicten vermindert.
5. Soms onverwachte vriendschappen kunnen ontstaan als je de katten de tijd geeft om aan elkaar te wennen.

Eva’s huis was nu een harmonieus thuis voor drie verschillende maar compatibele kattenkarakters.

Meer weten over kattengedrag en lichaamstaal? Lees mijn boek ‘ik spreek”kats”: Boek: Ik spreek Kats • Toscanzahoeve